Neahttadigisánit - Nordsamiske ordbøker

ástat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

presente (odne)	pretérito (ikte)	kondisjonalis
ásttan	ásten	ásttalin ásttašin
ásttat	ástet	ásttalit ásttašit
ástá	ásttai	ásttalii ásttašii
áste	ásttaime	ásttaleimme ásttašeimme
ástabeahtti	ásttaide	ásttaleidde ásttašeidde
ástaba	ásttaiga	ásttaleigga ásttašeigga
ástat	ásttaimet	ásttaleimmet ásttašeimmet
ástabehtet	ásttaidet	ásttaleiddet ásttašeiddet
ástet	áste	ásttaledje ásttašedje

presente negación: ástta
pretérito negación: ástan
kondisjonalis negación: ásttale
ásttaše
perf.participio: ástan
imperativo segunda persona singular: ástta
imperativo segunda persona dual: ásti
imperativo segunda persona plural: ástet

Eanet sojahanhámit →

ástat (verb)

1. (verb) marchitarse (IV)

Hearvarásit ástet johtilit.

Las flores se marchitan rápidamente.
2. (verb) mustiarse (IV)
3. (verb) ajarse (IV)
4. (verb) secarse (IV)

Muorralasttat ástagohtet čavččabeallai.

Las hojas de los árboles comienzan a secarse en otoño.
5. (El árbol, la planta) (verb) morir (IV)
6. (verb) languidecer (IV)
7. (Rumaš / El cuerpo) (verb) debilitarse (IV)
8. (verb) consumirse (IV)
9. (verb) entumecerse (IV)

Giehta lea ástan.

La mano está entumecida.
10. (Los miembros) (verb) dormirse (IV)

Mu giehta lea ástan.

Se me ha dormido la mano.
11. (verb) paralizarse (IV)

presente (odne)	pretérito (ikte)	kondisjonalis
ásttan	ásten	ásttalin ásttašin
ásttat	ástet	ásttalit ásttašit
ástá	ásttai	ásttalii ásttašii
áste	ásttaime	ásttaleimme ásttašeimme
ástabeahtti	ásttaide	ásttaleidde ásttašeidde
ástaba	ásttaiga	ásttaleigga ásttašeigga
ástat	ásttaimet	ásttaleimmet ásttašeimmet
ástabehtet	ásttaidet	ásttaleiddet ásttašeiddet
ástet	áste	ásttaledje ásttašedje

presente negación: ástta
pretérito negación: ástan
kondisjonalis negación: ásttale
ásttaše
perf.participio: ástan
imperativo segunda persona singular: ástta
imperativo segunda persona dual: ásti
imperativo segunda persona plural: ástet

Eanet sojahanhámit →

ástat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)

ástat verb intransitiv infinitivo
ástat verb intransitiv indicativo presente primera persona plural

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

Váldde oktavuođa

Váldde oktavuođa (giellatekno@uit.no)

ástat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

ástadit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)

ástadit verb transitiv indicativo presente negación

ástat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)

ástat verb intransitiv infinitivo
ástat verb intransitiv indicativo presente primera persona plural