sg. pl.
nominativo čujuhus čujuhusat
acusativo čujuhusa čujuhusaid
genitivo čujuhusa čujuhusaid
ilativo čujuhussii čujuhusaide
locativo čujuhusas čujuhusain
comitativo čujuhusain čujuhusaiguin
esivo čujuhussan
Eanet sojahanhámit →

čujuhus (subst.)

  • 1. (subst.) indicación
    Mun čálán dutnje čujuhusaid, vai don ollet dohko.
    Para que puedas llegar, te pongo las indicaciones por escrito.
  • 2. (subst.) advertencia
    Doppe lea čujuhus, ahte geaidnu lea váralaš.
    Ahí hay una advertencia de que la carretera es peligrosa.
  • 3. (subst.) dirección
    šleadgaboastta čujuhus
    dirección de correo electrónico
  • 4. (Bábirboasta) (subst.) señas (Span: Pl)
  • 5. (subst.) referencia (Span: UseNor: Pl)
    Hoavddas gávdnojedje dan bargi peršuvnnalaš čujuhusat.
    El jefe tenía referencias de ese empleado.
sg. pl.
nominativo čujuhus čujuhusat
acusativo čujuhusa čujuhusaid
genitivo čujuhusa čujuhusaid
ilativo čujuhussii čujuhusaide
locativo čujuhusas čujuhusain
comitativo čujuhusain čujuhusaiguin
esivo čujuhussan
Eanet sojahanhámit →
čujuhus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • čujuhus subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

čujuhus lea vejolaččat dán sáni hápmi:

čujuhit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • čujuhit verb transitiv imperativo tercera persona singular
čujuhus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • čujuhus subst. sg. nominativo