sg. pl.
nominativo arva arvvat
acusativo arvva arvvaid
genitivo arvva arvvaid
ilativo arvii arvvaide
locativo arvvas arvvain
comitativo arvvain arvvaiguin
esivo arvan
Eanet sojahanhámit →

arva (subst.)

sg. pl.
nominativo arva arvvat
acusativo arvva arvvaid
genitivo arvva arvvaid
ilativo arvii arvvaide
locativo arvvas arvvain
comitativo arvvain arvvaiguin
esivo arvan
Eanet sojahanhámit →
arva Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arva subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

arva lea vejolaččat dán sáni hápmi:

arva Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arva subst. sg. nominativo