arvot (subst.)

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

arvot lea vejolaččat dán sáni hápmi:

arvat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arvat verb intransitiv imperativo primera persona plural
  • arvat verb intransitiv
arvit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arvit verb intransitiv
Arvo Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • Arvo subst. egennavn pl. nominativo
arvohit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arvohit verb transitiv indicativo presente negación
  • arvohit verb transitiv imperativo segunda persona singular
  • arvohit verb transitiv imperativo negación
arvu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arvu subst. sg. nominativo poss. 2.p.ent.
Der/PassS Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • passiv verb intransitiv infinitivo