sg. pl.
nominativo arvu arvvut
acusativo arvvu arvvuid
genitivo arvvu arvvuid
ilativo arvui arvvuide
locativo arvvus arvvuin
comitativo arvvuin arvvuiguin
esivo arvun
Eanet sojahanhámit →

arvu (subst.)

sg. pl.
nominativo arvu arvvut
acusativo arvvu arvvuid
genitivo arvvu arvvuid
ilativo arvui arvvuide
locativo arvvus arvvuin
comitativo arvvuin arvvuiguin
esivo arvun
Eanet sojahanhámit →
arvu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arvu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

arvu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

arvat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arvat verb intransitiv imperativo primera persona dual
arvu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • arvu subst. sg. nominativo