bagadus (subst.)
- 1. (subst.) orientación
- 2. (subst.) dirección
- 3. (subst.) guía
- 4. (subst.) consejo
- 5. (subst.) corrección
- 6. (Sin violencia física) (subst.) correctivo
- 7. (Sin violencia física) (subst.) castigo
- 8. (Sin violencia física) (subst.) disciplina
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bagadus lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bagadit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- bagadit verb transitiv imperativo tercera persona singular
- bagadus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- bagadus subst. sg. nominativo
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English