sg. pl.
nominativo bargu barggut
acusativo barggu bargguid
genitivo barggu bargguid
ilativo bargui bargguide
locativo barggus bargguin
comitativo bargguin bargguiguin
esivo bargun
Eanet sojahanhámit →

bargu (subst.)

sg. pl.
nominativo bargu barggut
acusativo barggu bargguid
genitivo barggu bargguid
ilativo bargui bargguide
locativo barggus bargguin
comitativo bargguin bargguiguin
esivo bargun
Eanet sojahanhámit →
bargu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • bargu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

bargu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

bargat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • bargat verb transitiv imperativo primera persona dual
bargu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • bargu subst. sg. nominativo