beakkán (adj.)
-
1.
(Personas)
(adj.) famoso
- Son deaivvai beakkánis suollaga Oslos.
- Se encontró en Oslo con un famoso ladrón.
- 2. (Personas) (adj.) afamado
- 3. (Personas) (ALc) de renombre
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
beakkán lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- beaggit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- beaggit verb intransitiv indicativo presente primera persona singular
- beakkán Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- beakkán adj. attr.
- beakkán adj. sg. acusativo
- beakkán adj. sg. genitivo
- beakkán adj. sg. nominativo
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English