bealkit (verb)
-
1.
(verb) reprender
(TV)
- Áhčči belkkii gándda heajos árvosániid dihtii.
- El padre reprendió al chaval por las malas notas.
- 2. (verb) regañar (TV)
- 3. (verb) reñir (TV)
-
4.
(verb) reprochar
(TV)
- Eamit bealká mu, go in goassege čorge lihtiid.
- Mi mujer me reprocha que nunca recojo los platos.
- 5. (VLc) echar una bronca (TV)
- 6. (verb) increpar (TV)
- 7. (verb) vituperar (TV)
-
8.
(verb) despotricar
(IV)
- Go mun bohten ruoktot, de gávdnen eamida bealkimin.
- Cuando llegué a casa, encontré a mi mujer despotricando.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bealkit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bealkit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- bealkit verb transitiv infinitivo
- bealkit verb transitiv
- bealkit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
- Der/NomAg Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- avledet handlernomen subst. pl. nominativo
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English