sg. pl.
nominativo buorrevuohta buorrevuođat
acusativo buorrevuođa buorrevuođaid
genitivo buorrevuođa buorrevuođaid
ilativo buorrevuhtii buorrevuođaide
locativo buorrevuođas buorrevuođain
comitativo buorrevuođain buorrevuođaiguin
esivo buorrevuohtan
Eanet sojahanhámit →

buorrevuohta (subst.)

sg. pl.
nominativo buorrevuohta buorrevuođat
acusativo buorrevuođa buorrevuođaid
genitivo buorrevuođa buorrevuođaid
ilativo buorrevuhtii buorrevuođaide
locativo buorrevuođas buorrevuođain
comitativo buorrevuođain buorrevuođaiguin
esivo buorrevuohtan
Eanet sojahanhámit →
buorrevuohta Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • buorrevuohta subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

buorrevuohta lea vejolaččat dán sáni hápmi:

buorrevuohta Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • buorrevuohta subst. sg. nominativo