dáhpáhuvvat (verb)
-
1.
(verb) ocurrir
(IV)
- Suoládeapmi dáhpáhuvai Barcelona báŋkkus.
- El robo ocurrió en un banco de Barcelona.
- 2. (verb) suceder (IV)
- 3. (VLc) tener lugar (IV)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
dáhpáhuvvat lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- dáhpáhuvvat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- dáhpáhuvvat verb intransitiv infinitivo
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English