sg. pl.
nominativo dahku dagut
acusativo dagu daguid
genitivo dagu daguid
ilativo dahkui daguide
locativo dagus daguin
comitativo daguin daguiguin
esivo dahkun
Eanet sojahanhámit →

dahku (subst.)

sg. pl.
nominativo dahku dagut
acusativo dagu daguid
genitivo dagu daguid
ilativo dahkui daguide
locativo dagus daguin
comitativo daguin daguiguin
esivo dahkun
Eanet sojahanhámit →
dahku Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • dahku subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

dahku lea vejolaččat dán sáni hápmi:

dahku Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • dahku subst. sg. nominativo