deaividit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
| presente (odne) | pretérito (ikte) | kondisjonalis |
|---|---|---|
| deaividan | deaividin | deaividivččen |
| deaividat | deaividit | deaividivččet |
| deaivida | deaividii | deaividivččii |
| deaividetne | deaivideimme | deaividivččiime |
| deaivideahppi | deaivideidde | deaividivččiide |
| deaivideaba | deaivideigga | deaividivččiiga |
|
deaividat
deaividit |
deaivideimmet | deaividivččiimet |
| deaividehpet | deaivideiddet | deaividivččiidet |
| deaividit | deaividedje | deaividivčče |
- presente negación
- deaivit
- pretérito negación
- deaividan
- kondisjonalis negación
- deaividivčče
- perf.participio
- deaividan
- imperativo segunda persona singular
- deaivit
- imperativo segunda persona dual
- deaivideahkki
- imperativo segunda persona plural
- deaividehket
deaividit (verb)
-
1.
(verb) ocurrir
(IV)
- Suoládeapmi deaividii Barcelona báŋkkus.
- El robo ocurrió en un banco de Barcelona.
- 2. (verb) suceder (IV)
- 3. (VLc) tener lugar (IV)
| presente (odne) | pretérito (ikte) | kondisjonalis |
|---|---|---|
| deaividan | deaividin | deaividivččen |
| deaividat | deaividit | deaividivččet |
| deaivida | deaividii | deaividivččii |
| deaividetne | deaivideimme | deaividivččiime |
| deaivideahppi | deaivideidde | deaividivččiide |
| deaivideaba | deaivideigga | deaividivččiiga |
|
deaividat
deaividit |
deaivideimmet | deaividivččiimet |
| deaividehpet | deaivideiddet | deaividivččiidet |
| deaividit | deaividedje | deaividivčče |
- presente negación
- deaivit
- pretérito negación
- deaividan
- kondisjonalis negación
- deaividivčče
- perf.participio
- deaividan
- imperativo segunda persona singular
- deaivit
- imperativo segunda persona dual
- deaivideahkki
- imperativo segunda persona plural
- deaividehket
- deaividit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- deaividit verb transitiv infinitivo
- deaividit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
- deaividit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
- deaividit verb transitiv indicativo pretérito segunda persona singular
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
deaividit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- deaividit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- deaividit verb transitiv infinitivo
- deaividit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
- deaividit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
- deaividit verb transitiv indicativo pretérito segunda persona singular
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English