sg. pl.
nominativo diehtu dieđut
acusativo dieđu dieđuid
genitivo dieđu dieđuid
ilativo dihtui dieđuide
locativo dieđus dieđuin
comitativo dieđuin dieđuiguin
esivo diehtun
Eanet sojahanhámit →

diehtu (subst.)

sg. pl.
nominativo diehtu dieđut
acusativo dieđu dieđuid
genitivo dieđu dieđuid
ilativo dihtui dieđuide
locativo dieđus dieđuin
comitativo dieđuin dieđuiguin
esivo diehtun
Eanet sojahanhámit →
diehtu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • diehtu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

diehtu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

diehtu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • diehtu subst. sg. nominativo