sg. pl.
nominativo duostilvuohta duostilvuođat
acusativo duostilvuođa duostilvuođaid
genitivo duostilvuođa duostilvuođaid
ilativo duostilvuhtii duostilvuođaide
locativo duostilvuođas duostilvuođain
comitativo duostilvuođain duostilvuođaiguin
esivo duostilvuohtan
Eanet sojahanhámit →

duostilvuohta (subst.)

sg. pl.
nominativo duostilvuohta duostilvuođat
acusativo duostilvuođa duostilvuođaid
genitivo duostilvuođa duostilvuođaid
ilativo duostilvuhtii duostilvuođaide
locativo duostilvuođas duostilvuođain
comitativo duostilvuođain duostilvuođaiguin
esivo duostilvuohtan
Eanet sojahanhámit →
duostilvuohta Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • duostilvuohta subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

duostilvuohta lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/vuota Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • avledning: -vuohta subst. sg. nominativo
duostil Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • duostil adj.
duostilvuohta Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • duostilvuohta subst. sg. nominativo