sg. pl.
nominativo duottar duoddarat
acusativo duoddara duoddariid
genitivo duoddara duoddariid
ilativo duoddarii duoddariidda
locativo duoddaris duoddariin
comitativo duoddariin duoddariiguin
esivo duottarin
Eanet sojahanhámit →

duottar (subst.)

sg. pl.
nominativo duottar duoddarat
acusativo duoddara duoddariid
genitivo duoddara duoddariid
ilativo duoddarii duoddariidda
locativo duoddaris duoddariin
comitativo duoddariin duoddariiguin
esivo duottarin
Eanet sojahanhámit →
duottar Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • duottar subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

duottar lea vejolaččat dán sáni hápmi:

duottar Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • duottar subst. sg. nominativo