sg. pl.
nominativo gálvu gálvvut
acusativo gálvvu gálvvuid
genitivo gálvvu gálvvuid
ilativo gálvui gálvvuide
locativo gálvvus gálvvuin
comitativo gálvvuin gálvvuiguin
esivo gálvun
Eanet sojahanhámit →

gálvu (subst.)

sg. pl.
nominativo gálvu gálvvut
acusativo gálvvu gálvvuid
genitivo gálvvu gálvvuid
ilativo gálvui gálvvuide
locativo gálvvus gálvvuin
comitativo gálvvuin gálvvuiguin
esivo gálvun
Eanet sojahanhámit →
gálvu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • gálvu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

gálvu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

gálvat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • gálvat verb intransitiv imperativo primera persona dual
gálvu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • gálvu subst. sg. nominativo