sg. pl.
nominativo geaidnu geainnut
acusativo geainnu geainnuid
genitivo geainnu geainnuid
ilativo geidnui geainnuide
locativo geainnus geainnuin
comitativo geainnuin geainnuiguin
esivo geaidnun
Eanet sojahanhámit →

geaidnu (subst.)

sg. pl.
nominativo geaidnu geainnut
acusativo geainnu geainnuid
genitivo geainnu geainnuid
ilativo geidnui geainnuide
locativo geainnus geainnuin
comitativo geainnuin geainnuiguin
esivo geaidnun
Eanet sojahanhámit →
geaidnu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • geaidnu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

geaidnu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

geaidnu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • geaidnu subst. sg. nominativo