guossohit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
| presente (odne) | pretérito (ikte) | kondisjonalis |
|---|---|---|
| guossohan | guossohin | guossohivččen |
| guossohat | guossohit | guossohivččet |
| guossoha | guossohii | guossohivččii |
| guossohetne | guossoheimme | guossohivččiime |
| guossoheahppi | guossoheidde | guossohivččiide |
| guossoheaba | guossoheigga | guossohivččiiga |
|
guossohat
guossohit |
guossoheimmet | guossohivččiimet |
| guossohehpet | guossoheiddet | guossohivččiidet |
| guossohit | guossohedje | guossohivčče |
- presente negación
- guossot
- pretérito negación
- guossohan
- kondisjonalis negación
- guossohivčče
- perf.participio
- guossohan
- imperativo segunda persona singular
- guossot
- imperativo segunda persona dual
- guossoheahkki
- imperativo segunda persona plural
- guossohehket
guossohit (verb)
-
1.
(transitiv) servir
(TV)
- Son guossoha borramuša munnje.
- Me sirve la comida.
-
2.
(Uso coloquial)
(verb) acostarse
(TV, Span: IV)
- Diet olmmái guossohii munnje buoža.
- Ese chico se acostó conmigo.
| presente (odne) | pretérito (ikte) | kondisjonalis |
|---|---|---|
| guossohan | guossohin | guossohivččen |
| guossohat | guossohit | guossohivččet |
| guossoha | guossohii | guossohivččii |
| guossohetne | guossoheimme | guossohivččiime |
| guossoheahppi | guossoheidde | guossohivččiide |
| guossoheaba | guossoheigga | guossohivččiiga |
|
guossohat
guossohit |
guossoheimmet | guossohivččiimet |
| guossohehpet | guossoheiddet | guossohivččiidet |
| guossohit | guossohedje | guossohivčče |
- presente negación
- guossot
- pretérito negación
- guossohan
- kondisjonalis negación
- guossohivčče
- perf.participio
- guossohan
- imperativo segunda persona singular
- guossot
- imperativo segunda persona dual
- guossoheahkki
- imperativo segunda persona plural
- guossohehket
- guossohit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- guossohit verb transitiv infinitivo
- guossohit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
- guossohit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
- guossohit verb transitiv indicativo pretérito segunda persona singular
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
guossohit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- guossohit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- guossohit verb transitiv infinitivo
- guossohit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
- guossohit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
- guossohit verb transitiv indicativo pretérito segunda persona singular
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English