heivet (verb)
-
1.
(VLc) venir bien
(IV)
- Dat diibmu ii heive munnje.
- Esa hora no me viene bien.
- 2. (verb) ajustarse (IV)
- 3. (verb) ajustar (IV)
- 4. (verb) encajar (IV)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
heivet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- avledning: -d verb imperativo negación
- avledning: -d verb imperativo segunda persona singular
- avledning: -d verb indicativo presente negación
- Der/h Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- avledning: -h verb imperativo negación
- avledning: -h verb imperativo segunda persona singular
- avledning: -h verb indicativo presente negación
- heivedit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- heivedit verb intransitiv indicativo presente negación
- heivehit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- heivehit verb transitiv imperativo negación
- heivehit verb transitiv imperativo segunda persona singular
- heivehit verb transitiv indicativo presente negación
- heivet Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- heivet verb intransitiv
- heivet verb intransitiv infinitivo
- heivet verb intransitiv indicativo presente primera persona plural
- heivet verb intransitiv indicativo presente segunda persona singular
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English