Neahttadigisánit

máistu lea vejolaččat dán sáni hápmi:



verb indicativo presente primera persona singular
máisttán
verb indicativo presente segunda persona singular
máisttát
verb indicativo presente tercera persona singular
máistá
verb indicativo presente primera persona dual
máiste
verb indicativo presente segunda persona dual
máistibeahtti
verb indicativo presente tercera persona dual
máistiba
verb indicativo presente primera persona plural
máistit
verb indicativo presente segunda persona plural
máistibehtet
verb indicativo presente tercera persona plural
máistet
verb indicativo pretérito primera persona singular
máisten
verb indicativo pretérito segunda persona singular
máistet
verb indicativo pretérito tercera persona singular
máisttii
verb indicativo pretérito primera persona dual
máisttiime
verb indicativo pretérito segunda persona dual
máisttiide
verb indicativo pretérito tercera persona dual
máisttiiga
verb indicativo pretérito primera persona plural
máisttiimet
verb indicativo pretérito segunda persona plural
máisttiidet
verb indicativo pretérito tercera persona plural
máiste
verb kondisjonalis presente primera persona singular
máisttálin
verb kondisjonalis presente primera persona singular
máisttášin
verb kondisjonalis presente segunda persona singular
máisttálit
verb kondisjonalis presente segunda persona singular
máisttášit
verb kondisjonalis presente tercera persona singular
máisttálii
verb kondisjonalis presente tercera persona singular
máisttášii
verb kondisjonalis presente primera persona dual
máisttáleimme
verb kondisjonalis presente primera persona dual
máisttášeimme
verb kondisjonalis presente segunda persona dual
máisttáleidde
verb kondisjonalis presente segunda persona dual
máisttášeidde
verb kondisjonalis presente tercera persona dual
máisttáleigga
verb kondisjonalis presente tercera persona dual
máisttášeigga
verb kondisjonalis presente primera persona plural
máisttáleimmet
verb kondisjonalis presente primera persona plural
máisttášeimmet
verb kondisjonalis presente segunda persona plural
máisttáleiddet
verb kondisjonalis presente segunda persona plural
máisttášeiddet
verb kondisjonalis presente tercera persona plural
máisttáledje
verb kondisjonalis presente tercera persona plural
máisttášedje
verb indicativo presente negación
máistte
verb indicativo pretérito negación
máistán
verb kondisjonalis presente negación
máisttále
verb kondisjonalis presente negación
máisttáše
verb perf.participio
máistán
verb passiv verb infinitivo
máistojuvvot
verb imperativo segunda persona singular
máistte
verb imperativo segunda persona dual
máisti
verb imperativo segunda persona plural
máistet
Eanet sojahanhámit →

máistu (interj.)

verb indicativo presente primera persona singular
máisttán
verb indicativo presente segunda persona singular
máisttát
verb indicativo presente tercera persona singular
máistá
verb indicativo presente primera persona dual
máiste
verb indicativo presente segunda persona dual
máistibeahtti
verb indicativo presente tercera persona dual
máistiba
verb indicativo presente primera persona plural
máistit
verb indicativo presente segunda persona plural
máistibehtet
verb indicativo presente tercera persona plural
máistet
verb indicativo pretérito primera persona singular
máisten
verb indicativo pretérito segunda persona singular
máistet
verb indicativo pretérito tercera persona singular
máisttii
verb indicativo pretérito primera persona dual
máisttiime
verb indicativo pretérito segunda persona dual
máisttiide
verb indicativo pretérito tercera persona dual
máisttiiga
verb indicativo pretérito primera persona plural
máisttiimet
verb indicativo pretérito segunda persona plural
máisttiidet
verb indicativo pretérito tercera persona plural
máiste
verb kondisjonalis presente primera persona singular
máisttálin
verb kondisjonalis presente primera persona singular
máisttášin
verb kondisjonalis presente segunda persona singular
máisttálit
verb kondisjonalis presente segunda persona singular
máisttášit
verb kondisjonalis presente tercera persona singular
máisttálii
verb kondisjonalis presente tercera persona singular
máisttášii
verb kondisjonalis presente primera persona dual
máisttáleimme
verb kondisjonalis presente primera persona dual
máisttášeimme
verb kondisjonalis presente segunda persona dual
máisttáleidde
verb kondisjonalis presente segunda persona dual
máisttášeidde
verb kondisjonalis presente tercera persona dual
máisttáleigga
verb kondisjonalis presente tercera persona dual
máisttášeigga
verb kondisjonalis presente primera persona plural
máisttáleimmet
verb kondisjonalis presente primera persona plural
máisttášeimmet
verb kondisjonalis presente segunda persona plural
máisttáleiddet
verb kondisjonalis presente segunda persona plural
máisttášeiddet
verb kondisjonalis presente tercera persona plural
máisttáledje
verb kondisjonalis presente tercera persona plural
máisttášedje
verb indicativo presente negación
máistte
verb indicativo pretérito negación
máistán
verb kondisjonalis presente negación
máisttále
verb kondisjonalis presente negación
máisttáše
verb perf.participio
máistán
verb passiv verb infinitivo
máistojuvvot
verb imperativo segunda persona singular
máistte
verb imperativo segunda persona dual
máisti
verb imperativo segunda persona plural
máistet
Eanet sojahanhámit →

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

Váldde oktavuođa

Váldde oktavuođa (giellatekno@uit.no)

máistu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

máistit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • máistit verb transitiv imperativo primera persona dual
máistu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • máistu subst. sg. nominativo