presente (odne) pretérito (ikte) kondisjonalis
manan mannen manalin
manašin
manat mannet manalit
manašit
manná manai manalii
manašii
manne manaime manaleimme
manašeimme
mannabeahtti manaide manaleidde
manašeidde
mannaba manaiga manaleigga
manašeigga
mannat manaimet manaleimmet
manašeimmet
mannabehtet manaidet manaleiddet
manašeiddet
mannet manne manaledje
manašedje
presente negación
mana
pretérito negación
mannan
kondisjonalis negación
manale
manaše
perf.participio
mannan
imperativo segunda persona singular
mana
imperativo segunda persona dual
manni
imperativo segunda persona plural
mannet
Eanet sojahanhámit →

mannat (verb)

presente (odne) pretérito (ikte) kondisjonalis
manan mannen manalin
manašin
manat mannet manalit
manašit
manná manai manalii
manašii
manne manaime manaleimme
manašeimme
mannabeahtti manaide manaleidde
manašeidde
mannaba manaiga manaleigga
manašeigga
mannat manaimet manaleimmet
manašeimmet
mannabehtet manaidet manaleiddet
manašeiddet
mannet manne manaledje
manašedje
presente negación
mana
pretérito negación
mannan
kondisjonalis negación
manale
manaše
perf.participio
mannan
imperativo segunda persona singular
mana
imperativo segunda persona dual
manni
imperativo segunda persona plural
mannet
Eanet sojahanhámit →
mannat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • mannat verb intransitiv infinitivo
  • mannat verb intransitiv indicativo presente primera persona plural

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

mannat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

mannat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • mannat verb intransitiv infinitivo
  • mannat verb intransitiv indicativo presente primera persona plural