presente (odne) pretérito (ikte) kondisjonalis
meroštan meroštin meroštivččen
meroštat meroštit meroštivččet
merošta meroštii meroštivččii
meroštetne merošteimme meroštivččiime
merošteahppi merošteidde meroštivččiide
merošteaba merošteigga meroštivččiiga
meroštat
meroštit
merošteimmet meroštivččiimet
meroštehpet merošteiddet meroštivččiidet
meroštit meroštedje meroštivčče
presente negación
meroš
pretérito negación
meroštan
kondisjonalis negación
meroštivčče
perf.participio
meroštan
imperativo segunda persona singular
meroš
imperativo segunda persona dual
merošteahkki
imperativo segunda persona plural
meroštehket
Eanet sojahanhámit →

meroštit (verb)

presente (odne) pretérito (ikte) kondisjonalis
meroštan meroštin meroštivččen
meroštat meroštit meroštivččet
merošta meroštii meroštivččii
meroštetne merošteimme meroštivččiime
merošteahppi merošteidde meroštivččiide
merošteaba merošteigga meroštivččiiga
meroštat
meroštit
merošteimmet meroštivččiimet
meroštehpet merošteiddet meroštivččiidet
meroštit meroštedje meroštivčče
presente negación
meroš
pretérito negación
meroštan
kondisjonalis negación
meroštivčče
perf.participio
meroštan
imperativo segunda persona singular
meroš
imperativo segunda persona dual
merošteahkki
imperativo segunda persona plural
meroštehket
Eanet sojahanhámit →
meroštit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • meroštit verb transitiv infinitivo
  • meroštit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
  • meroštit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
  • meroštit verb transitiv indicativo pretérito segunda persona singular

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

meroštit lea vejolaččat dán sáni hápmi:

meroštit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • meroštit verb transitiv infinitivo
  • meroštit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
  • meroštit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
  • meroštit verb transitiv indicativo pretérito segunda persona singular