oskkildit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
| presente (odne) | pretérito (ikte) | kondisjonalis |
|---|---|---|
| oskkildan | oskkildin | oskkildivččen |
| oskkildat | oskkildit | oskkildivččet |
| oskkilda | oskkildii | oskkildivččii |
| oskkildetne | oskkildeimme | oskkildivččiime |
| oskkildeahppi | oskkildeidde | oskkildivččiide |
| oskkildeaba | oskkildeigga | oskkildivččiiga |
|
oskkildat
oskkildit |
oskkildeimmet | oskkildivččiimet |
| oskkildehpet | oskkildeiddet | oskkildivččiidet |
| oskkildit | oskkildedje | oskkildivčče |
- presente negación
- oskkil
- pretérito negación
- oskkildan
- kondisjonalis negación
- oskkildivčče
- perf.participio
- oskkildan
- imperativo segunda persona singular
- oskkil
- imperativo segunda persona dual
- oskkildeahkki
- imperativo segunda persona plural
- oskkildehket
oskkildit (verb)
- 1. (verb) arriesgar (IV)
- 2. (verb) arriesgarse (IV)
- 3. (verb) aventurar (IV)
- 4. (Algo al cuidado de alguien) (verb) confiar (TV)
- 5. (verb) aventurarse (IV)
- 6. (verb) atreverse (IV)
- 7. (verb) osar (IV)
| presente (odne) | pretérito (ikte) | kondisjonalis |
|---|---|---|
| oskkildan | oskkildin | oskkildivččen |
| oskkildat | oskkildit | oskkildivččet |
| oskkilda | oskkildii | oskkildivččii |
| oskkildetne | oskkildeimme | oskkildivččiime |
| oskkildeahppi | oskkildeidde | oskkildivččiide |
| oskkildeaba | oskkildeigga | oskkildivččiiga |
|
oskkildat
oskkildit |
oskkildeimmet | oskkildivččiimet |
| oskkildehpet | oskkildeiddet | oskkildivččiidet |
| oskkildit | oskkildedje | oskkildivčče |
- presente negación
- oskkil
- pretérito negación
- oskkildan
- kondisjonalis negación
- oskkildivčče
- perf.participio
- oskkildan
- imperativo segunda persona singular
- oskkil
- imperativo segunda persona dual
- oskkildeahkki
- imperativo segunda persona plural
- oskkildehket
- oskkildit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- oskkildit verb transitiv infinitivo
- oskkildit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
- oskkildit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
- oskkildit verb transitiv indicativo pretérito segunda persona singular
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
oskkildit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- oskkildit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- oskkildit verb transitiv infinitivo
- oskkildit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
- oskkildit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
- oskkildit verb transitiv indicativo pretérito segunda persona singular
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English