sg. pl.
nominativo riekti rievttit
acusativo rievtti rivttiid
genitivo rievtti rivttiid
ilativo riektái rivttiide
locativo rievttis rivttiin
comitativo rivttiin rivttiiguin
esivo riektin
Eanet sojahanhámit →

riekti (subst.)

sg. pl.
nominativo riekti rievttit
acusativo rievtti rivttiid
genitivo rievtti rivttiid
ilativo riektái rivttiide
locativo rievttis rivttiin
comitativo rivttiin rivttiiguin
esivo riektin
Eanet sojahanhámit →
riekti Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • riekti subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

riekti lea vejolaččat dán sáni hápmi:

riektat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • riektat verb intransitiv imperativo segunda persona dual
  • riektat verb intransitiv pres.participio
riekti Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • riekti subst. sg. nominativo