skálmmastit (verb)
-
1.
(En trozos, repentinamente)
(verb) romperse
(IV)
- Lássa njeiddii báifáhkka ja skálmmastii.
- El cristal se cayó de repente y se rompió.
- 2. (VLc) hacerse añicos (IV)
- 3. (verb) aplastarse (IV)
- 4. (verb) machacarse (IV)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
skálmmastit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- skálmmastit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- skálmmastit verb transitiv infinitivo
- skálmmastit verb transitiv indicativo presente tercera persona plural
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English