sg. pl.
nominativo válddahus válddahusat
acusativo válddahusa válddahusaid
genitivo válddahusa válddahusaid
ilativo válddahussii válddahusaide
locativo válddahusas válddahusain
comitativo válddahusain válddahusaiguin
esivo válddahussan
Eanet sojahanhámit →

válddahus (subst.)

sg. pl.
nominativo válddahus válddahusat
acusativo válddahusa válddahusaid
genitivo válddahusa válddahusaid
ilativo válddahussii válddahusaide
locativo válddahusas válddahusain
comitativo válddahusain válddahusaiguin
esivo válddahussan
Eanet sojahanhámit →
válddahus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • válddahus subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

válddahus lea vejolaččat dán sáni hápmi:

válddahit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • válddahit verb transitiv imperativo tercera persona singular
válddahus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • válddahus subst. sg. nominativo