abortar (verbo)
-
1.
cuovkanit
(Las personas, involuntariamente)
(IV)
- A consecuencia de la caída, su esposa sufrió un aborto espontáneo un mes después.
- Su eamit cuovkanii, maŋŋágo gahčai mánu maŋŋil.
- La mujer abortó antes de llegar al hospital.
- Nissonolmmoš cuovkanii, ovdalgo ollii buohccivissui.
- 2. reitot (Los animales) (IV)
- 3. eahpelihkostuvvat (Fracasar) (IV)
- 4. lihkuhuvvat (Fracasar) (IV)
- 5. boatkanit (Fracasar, interrumpirse) (IV)
-
6.
botket
(Interrumpir, detener)
(TV)
- La policía abortó el plan de los secuestradores.
- Poletiijá botkii rievideaddjiid plánaid.
- 7. bissehit (Detener) (TV)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
abortar lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- abortar (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- abortar Vblex Inf
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English