marcharse (verbo)
-
vuolgit
(Prnl, IV)
- Ella sabía que su hijo tenía que marcharse.
- Son diđii ahte su bárdni fertii vuolgit.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
marcharse lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- marchar (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- marchar Vblex Inf se Prn Enc Ref tercera persona Mf Sp
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English