verb Imp
håp
verb indikativ presens
håper
verb indikativ preteritum
håpte

håpe (verb)

verb Imp
håp
verb indikativ presens
håper
verb indikativ preteritum
håpte
håpe Oza buot hámiid teavsttain →
  • håpe verb Imp


håp (subst.)

håp Oza buot hámiid teavsttain →
  • håp subst. Neu ent. ubestemt
  • håp subst. Neu flt. ubestemt

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

håp lea vejolaččat dán sáni hápmi:

håp Oza buot hámiid teavsttain →
  • håp subst. Neu ent. ubestemt
  • håp subst. Neu flt. ubestemt
håpe Oza buot hámiid teavsttain →
  • håpe verb Imp