verb Imp
men
verb indikativ presens
mener
verb indikativ preteritum
mente

mene (verb)

verb Imp
men
verb indikativ presens
mener
verb indikativ preteritum
mente
mene Oza buot hámiid teavsttain →
  • mene verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

mene lea vejolaččat dán sáni hápmi:

mene Oza buot hámiid teavsttain →
  • mene verb infinitiv