pålegge (verb)

• (forplikte) (verb) geatnegahttit
• (befale) (verb) gohččut; (verb) skihkket
• (kommandere) (verb) gevret
• (bli pålagt) (verb) gohčohallat

  Den som eier rein mot reglene, kan pålegges å slutte.

  Son gii oamasta bohccuid njuolggadusaid vuostá, sáhttá gohčohallat heaitit.