šávget (verb)
- (en gang) (verb) slå; (verb) helle
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
šávget lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- šávge Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- šávge subst. ent. nominativ poss. 2.p.ent.
- šávget Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- šávget verb transitiv
- šávget verb transitiv infinitiv
- šávget verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- šávget verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.