šulšet (verb)
- (verb) tråkke; lage spor
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
šulšet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- šulšet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- šulšet verb transitiv
- šulšet verb transitiv infinitiv
- šulšet verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- šulšet verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.