presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) divššun dikšon
2.p.ent. (don) divššut dikšot
3.p.ent. (son) dikšu divššui
1.p.tot. (moai) dikšo divššuime
2.p.tot. (doai) dikšubeahtti divššuide
3.p.tot. (soai) dikšuba divššuiga
1.p.flt. (mii) dikšut divššuimet
2.p.flt. (dii) dikšubehtet divššuidet
3.p.flt. (sii) dikšot dikšo
presens nektingsform
(odne in) divššo
preteritum nektingsform
(ikte in) dikšon
perf.partisipp
(lean) dikšon
imperativ 2.p.ent.
(til en) divššo
imperativ 2.p.tot.
(til to) dikšu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) dikšot
Eanet sojahanhámit →

dikšut (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) divššun dikšon
2.p.ent. (don) divššut dikšot
3.p.ent. (son) dikšu divššui
1.p.tot. (moai) dikšo divššuime
2.p.tot. (doai) dikšubeahtti divššuide
3.p.tot. (soai) dikšuba divššuiga
1.p.flt. (mii) dikšut divššuimet
2.p.flt. (dii) dikšubehtet divššuidet
3.p.flt. (sii) dikšot dikšo
presens nektingsform
(odne in) divššo
preteritum nektingsform
(ikte in) dikšon
perf.partisipp
(lean) dikšon
imperativ 2.p.ent.
(til en) divššo
imperativ 2.p.tot.
(til to) dikšu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) dikšot
Eanet sojahanhámit →
dikšut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikšut verb transitiv infinitiv
  • dikšut verb transitiv
  • dikšut verb transitiv imperativ 1.p.flt.
  • dikšut verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

dikšut lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/NomAg
  • avledet handlernomen subst. flt. nominativ
dikšu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikšu subst. handlernomen flt. nominativ
dikšut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikšut verb transitiv infinitiv
  • dikšut verb transitiv
  • dikšut verb transitiv imperativ 1.p.flt.
  • dikšut verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.