gáddu (subst.)
-
(subst.) knehase
- Olbmos leat gáttut.
- Mennesket har knehaser.
- (subst.) tro; (subst.) formodning
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gáddu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- gáddit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gáddit verb transitiv imperativ 1.p.tot.
- gáddu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gáddu subst. ent. nominativ