gáhttenevttohus (subst.)
gáhtten (subst.)
evttohus (subst.)
gáhttet (verb)
- (verb) vokte; ta vare på; (verb) bevare
Der/NomAct (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gáhttenevttohus lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/NomAct
-
- avledet handlingsnomen subst.
- evttohus Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- evttohus subst. ent. nominativ
- gáhtten Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gáhtten subst.
- gáhttenevttohus Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gáhttenevttohus subst. ent. nominativ
- gáhttet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gáhttet verb transitiv