presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) huškkun huškon
2.p.ent. (don) huškkut huškot
3.p.ent. (son) hušku huškkui
1.p.tot. (moai) huško huškkuime
2.p.tot. (doai) huškubeahtti huškkuide
3.p.tot. (soai) huškuba huškkuiga
1.p.flt. (mii) huškut huškkuimet
2.p.flt. (dii) huškubehtet huškkuidet
3.p.flt. (sii) huškot huško
presens nektingsform
(odne in) huškko
preteritum nektingsform
(ikte in) huškon
perf.partisipp
(lean) huškon
imperativ 2.p.ent.
(til en) huškko
imperativ 2.p.tot.
(til to) hušku
imperativ 2.p.flt.
(til flere) huškot
Eanet sojahanhámit →

huškut (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) huškkun huškon
2.p.ent. (don) huškkut huškot
3.p.ent. (son) hušku huškkui
1.p.tot. (moai) huško huškkuime
2.p.tot. (doai) huškubeahtti huškkuide
3.p.tot. (soai) huškuba huškkuiga
1.p.flt. (mii) huškut huškkuimet
2.p.flt. (dii) huškubehtet huškkuidet
3.p.flt. (sii) huškot huško
presens nektingsform
(odne in) huškko
preteritum nektingsform
(ikte in) huškon
perf.partisipp
(lean) huškon
imperativ 2.p.ent.
(til en) huškko
imperativ 2.p.tot.
(til to) hušku
imperativ 2.p.flt.
(til flere) huškot
Eanet sojahanhámit →
huškut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • huškut verb transitiv infinitiv
  • huškut verb transitiv
  • huškut verb transitiv imperativ 1.p.flt.
  • huškut verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

huškut lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/NomAg
  • avledet handlernomen subst. flt. nominativ
hušku Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hušku subst. handlernomen flt. nominativ
huškut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • huškut verb transitiv infinitiv
  • huškut verb transitiv
  • huškut verb transitiv imperativ 1.p.flt.
  • huškut verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.