lihkahit (verb)
-
(transitivt)
(verb) røre;
(verb) bevege
- Mus lei gipsejuvvon nubbi juolgi in ge sáhttán lihkahit dan juolggi.
- Den ene foten min var gipset og jeg kunne ikke bevege den foten.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
lihkahit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/h
-
- avledning: -h verb transitiv infinitiv
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- lihkahit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- lihkahit verb transitiv infinitiv
- lihkahit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- lihkahit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- lihkahit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- lihkkat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- lihkkat verb intransitiv