mielddisetbuktit (verb)
-
1.
(flertallssubjekt)
(verb) medføre
- Dákkár dieđut dagahit daid váikkuhusaid eambbo einnostahttin maid iešguđetlágan doaibmabijut sáhttet mielddisetbuktit.
- Slike kunnskaper vil øke forutsigbarheten rundt de konsekvensene som ulike tiltak kan medføre.
- 2. (flertallssubjekt: ha som følge) (verb) innebære
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
mielddisetbuktit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/NomAg
-
- avledet handlernomen subst. flt. nominativ
- mielddisetbuktit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- mielddisetbuktit verb transitiv infinitiv
- mielddisetbuktit verb transitiv