presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) suovan suvven
2.p.ent. (don) suovat suvvet
3.p.ent. (son) suovvá suovai
1.p.tot. (moai) suvve suovaime
2.p.tot. (doai) suovvabeahtti suovaide
3.p.tot. (soai) suovvaba suovaiga
1.p.flt. (mii) suovvat suovaimet
2.p.flt. (dii) suovvabehtet suovaidet
3.p.flt. (sii) suvvet suvve
presens nektingsform
(odne in) suova
preteritum nektingsform
(ikte in) suovvan
perf.partisipp
(lean) suovvan
imperativ 2.p.ent.
(til en) suova
imperativ 2.p.tot.
(til to) suovvi
imperativ 2.p.flt.
(til flere) suvvet
(til flere) suovvet
Eanet sojahanhámit →

suovvat (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) suovan suvven
2.p.ent. (don) suovat suvvet
3.p.ent. (son) suovvá suovai
1.p.tot. (moai) suvve suovaime
2.p.tot. (doai) suovvabeahtti suovaide
3.p.tot. (soai) suovvaba suovaiga
1.p.flt. (mii) suovvat suovaimet
2.p.flt. (dii) suovvabehtet suovaidet
3.p.flt. (sii) suvvet suvve
presens nektingsform
(odne in) suova
preteritum nektingsform
(ikte in) suovvan
perf.partisipp
(lean) suovvan
imperativ 2.p.ent.
(til en) suova
imperativ 2.p.tot.
(til to) suovvi
imperativ 2.p.flt.
(til flere) suvvet
(til flere) suovvet
Eanet sojahanhámit →
suovvat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • suovvat verb transitiv infinitiv
  • suovvat verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

suovvat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

suovva Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • suovva subst. ent. nominativ poss. 2.p.ent.
suovvadit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • suovvadit verb intransitiv indikativ presens nektingsform
suovvat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • suovvat verb transitiv infinitiv
  • suovvat verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.